Met stijgende verbazing heb ik de uitzending van Knevel en Van den Brink bekeken waarin een heel boze Antoine Bodar was te zien. Bodar is boos. Boos op Israël en daarom steunt hij een nieuwe ‘Flotilla’ naar Gaza, louter uit politieke overweging. Hij zou zelfs mee willen varen. Want, Antoine Bodar is “tegen oorlog en geweld”. Dat de Gazastrook geregeerd wordt door een stevig Hamas-regime, die nog altijd uit is op de ondergang van Israël, laten we voor het gemak buiten beschouwing. Ik zag vooral een heel naïeve man.
Flotilla
De Flotilla van mei 2010 was niet erg vreedzaam. Volgens Bodar kwam dit ook doordat Israël zo snel de aanval inzette. Onterecht, want Israël waarschuwde vooraf, maar kreeg terug: “shut up, go back to Auschwitz”. De BBC maakte naderhand een goede documentaire over deze gebeurtenissen. Het was juist bedoeling een confrontatie met Israël uit te lokken.
Het Arabisch-Israëlisch conflict is ingewikkeld en niets in Palestina is wat het lijkt. Bodar is gegrepen door de beelden. Laat ik dit vergelijken met de zaak Brandon, van maanden geleden. Wie de beelden zag werd woedend. Maar wie zich concentreerde op de omstandigheden werd ongetwijfeld genuanceerder over de situatie. Zo ook hier. Als Israël geen redenen had om een verdedigingsmuur te bouwen dan zou het standpunt van Bodar terecht zijn.
Godwin
Natuurlijk zijn normale burgers in Gaza slachtoffer. Maar zijn zij slachtoffer zoals de slachtoffers van Hitlers Derde Rijk slachtoffer waren? Toen ik op de Westbank gesprekken voerden waren er inderdaad Palestijnen die ons dit wilden doen geloven: “we are under occupation”, “we are the real victims of the Holocaust”. Een echte Godwin, net als gisteravond bij Knevel en Van den Brink aan tafel, toen Bodar stelde dat de situatie bij de checkpoint tussen Bethlehem en Jeruzalem hem “sterk doen denken” aan het Derde Rijk.
In 2005 stond Israël de Gazastrook af. In ruil daarvoor werd zij bestookt met raketten en andere projectielen. Bodar spreekt over hersenspoeling door Joden, maar vergeet niet de brainwash die Palestijnse kinderen ondergaan. Het is gezien de geschiedenis toch niet vreemd dat Israël eerst haar eigen burgers beschermd? Kijk naar de geschiedenis: het Palestijnse leiderschap is het probleem.
Vluchtelingen
De Palestijnse zaak staat sterk in de belangstelling. In cognitieve oorlogvoering winnen zij het van de Israëli’s. Aandacht genoeg, ook zonder Bodar. Ik zou juist de Israëlische zaak onder de aandacht willen brengen. Zij hebben te kampen met haat en agressie uit bijna heel de regio. Als Bodar al op wil komen voor de Palestijnen, laat hij dan beginnen bij de Palestijnse vluchtelingen, zoals Frits Bolkestein deed. Zij zijn namelijk de slachtoffers van de Arabische hypocrisie. Zij bestaan slechts als politieke inzet. Verder lijden ze een uitzichtloos bestaan.
donderdag 16 juni 2011
donderdag 10 maart 2011
De kerk is meer dan de sportclub
Maandag 7 maart schreven Thijs Kleinpaste en Marcel Duyvestijn onder de kop “Wat doet God op mijn belastingformulier” hun bezwaren op tegen de, in hun ogen, bevoorrechte positie van religie. Ik wil graag op drie punten reageren. Het te simpele vergelijk tussen religie en een mening, de overdreven aandacht voor gelijkheid en de ahistorische aard van hun argumentatie.
Volgens Thijs Kleinpaste en Marcel Duyvestijn “heeft God wel een heel grote broek aan (…) God heeft zich diep genesteld in het Nederlandse bestuurlijke systeem.” En dat in een land waar de meerderheid van de bevolking niet religieus is. Kleinpaste en Duyvestijn klinken verontwaardigd. De reden: “Zijn [God] aanwezigheid kan echter een probleem worden als gelovigen en niet-gelovigen ongelijk behandeld worden”. Het is opnieuw de religie van de gelijkheid die krijg voert tegen de religie die eeuwenlang ons land gevormd heeft.
Ik hoef God en het geloof in God niet te verdedigen. Het punt dat de heren maken is namelijk: “geloof wat je geloven wilt. Maar een staat die iedereen vertegenwoordigt moet gelijke gevallen gelijk behandelen”. Desondanks, zou de Schepper van deze werkelijkheid zich laten “doorverwijzen naar de hemel”, zoals Marcel Duyvestijn maandag 7 maart Twitterde? De ontkenning van een transcendente werkelijkheid geeft inderdaad aanleiding tot een visie waarin religie ook maar een mening is. Maar, dat is ook maar een mening.
Als jonge conservatief sta ik diametraal tegenover deze seculiere liberalen van mijn generatie. Het probleem is dat deze politici te weinig de positieve rol kerken in de samenleving zien. Het geloof in God, als moreel kader, verkies ik boven een relativerende visie waarin alles gelijk is en waar er geen mening boven een andere mening telt. Waaruit zou zoiets als moraal dan voortkomen? Waaruit en waardoor wordt het moreel fundament voor onze democratische rechtsstaat dan gevormd? Het zijn juist deze prepolitieke voorwaarden die de Nederlandse democratie nodig heeft en die we niet mogen relativeren.
De gelovige wordt echter voorgetrokken volgens de auteurs. En hier zien Kleinpaste en Duyvestijn een probleem, want kerken en goede doelen worden voorgetrokken door middel van belastingvoordeel, terwijl sportclubs en carnavalsverenigingen dat voordeel derven. Wie zulke vergelijkingen maakt heeft een opmerkelijk wereldbeeld. Beste Thijs en Marcel, deze zaken zijn ook niet gelijk. De sportclub heeft weer andere rechten en privileges dan een kerk.
Er kan alleen sprake zijn van gelijke behandeling als gevallen gelijk zijn.
“Het probleem zit hem in de neiging het geloof in God net even hoger te waarderen dan willekeurig welke andere mening.”, stellen Kleinpaste en Duyvestijn. Die ‘neiging’ is overigens niet nieuw, hoewel het stuk dat lijkt te suggereren. Ik draai het om, en dat met de traditie van Grieken, Romeinen, Joden en Christenen achter mij: “het probleem zit hem in de neiging het geloof in God gelijk te waarderen met willekeurig welke andere mening”.
Opvallend genoeg schrijven zij niet over een belangrijk onderdeel van de rechtsstaat: de vrijheid van godsdienst. Voor mij ligt daar de spits van de discussie. De vrijheid van godsdienst ligt verankerd in een historische strijd. Waarom zijn er in het verleden op basis van slechts ‘meningsverschillen’ zoveel mensen de dood ingejaagd? Het is natuurlijk idioot om, kijkend naar de geschiedenis, religie te zien als “ook maar een mening”.
Het woord ‘mening’ lijkt me ook verkeerd gekozen. Ik waardeer een ideologie, een mensvisie, een levensovertuiging en een religie hoger dan een mening. Het belijden van een religie en het erop nahouden van een mening zijn niet gelijk. Een religie komt niet voort uit het individu, zoals een mening. Tussen religie en een mening is geen is-gelijk-teken te plaatsen. Net zoals meningen niet gelijk zijn. Is een ‘Partij voor de Bloemen’ inhoudelijk gelijk aan een liberale partij als de VVD?
De totale relativering en gelijkstelling van alles vind ik zo verstikkend en onvrij. Gelijkheid en vrijheid verdragen zich niet harmonieus ten opzichte van elkaar. Wie gelijkheid afdwingt verkleint vrijheid en wie vrijheid predikt moet ervan doordrongen zijn dat vrijheid op den duur leidt tot ongelijkheid, omdat mensen niet gelijk zijn. Wie met zulke ideeën over gelijkheid rondloopt moet niet vreemd opkijken zich dagelijks te frustreren over vermeende ongelijkheid.
De kruistocht van deze assertieve secularisten daagt mij uit het debat aan te gaan. Zij zullen met mij moeten erkennen hoe mooi het is dat we een democratische rechtsstaat kennen waardoor we de dialoog aan kunnen gaan. In waardigheid en met respect voor de wereldvisie van de ander. Er zijn veel regimes geweest, niet zelden voortgejaagd door een seculiere religie, die in hun totalitaire macht geen spaan heel wensten te laten van religieuze overtuigingen.
Ik ben blij met minister-president Mark Rutte, want liberalen als hij zorgen er wel voor dat het liberaal blijft.
Volgens Thijs Kleinpaste en Marcel Duyvestijn “heeft God wel een heel grote broek aan (…) God heeft zich diep genesteld in het Nederlandse bestuurlijke systeem.” En dat in een land waar de meerderheid van de bevolking niet religieus is. Kleinpaste en Duyvestijn klinken verontwaardigd. De reden: “Zijn [God] aanwezigheid kan echter een probleem worden als gelovigen en niet-gelovigen ongelijk behandeld worden”. Het is opnieuw de religie van de gelijkheid die krijg voert tegen de religie die eeuwenlang ons land gevormd heeft.
Ik hoef God en het geloof in God niet te verdedigen. Het punt dat de heren maken is namelijk: “geloof wat je geloven wilt. Maar een staat die iedereen vertegenwoordigt moet gelijke gevallen gelijk behandelen”. Desondanks, zou de Schepper van deze werkelijkheid zich laten “doorverwijzen naar de hemel”, zoals Marcel Duyvestijn maandag 7 maart Twitterde? De ontkenning van een transcendente werkelijkheid geeft inderdaad aanleiding tot een visie waarin religie ook maar een mening is. Maar, dat is ook maar een mening.
Als jonge conservatief sta ik diametraal tegenover deze seculiere liberalen van mijn generatie. Het probleem is dat deze politici te weinig de positieve rol kerken in de samenleving zien. Het geloof in God, als moreel kader, verkies ik boven een relativerende visie waarin alles gelijk is en waar er geen mening boven een andere mening telt. Waaruit zou zoiets als moraal dan voortkomen? Waaruit en waardoor wordt het moreel fundament voor onze democratische rechtsstaat dan gevormd? Het zijn juist deze prepolitieke voorwaarden die de Nederlandse democratie nodig heeft en die we niet mogen relativeren.
De gelovige wordt echter voorgetrokken volgens de auteurs. En hier zien Kleinpaste en Duyvestijn een probleem, want kerken en goede doelen worden voorgetrokken door middel van belastingvoordeel, terwijl sportclubs en carnavalsverenigingen dat voordeel derven. Wie zulke vergelijkingen maakt heeft een opmerkelijk wereldbeeld. Beste Thijs en Marcel, deze zaken zijn ook niet gelijk. De sportclub heeft weer andere rechten en privileges dan een kerk.
Er kan alleen sprake zijn van gelijke behandeling als gevallen gelijk zijn.
“Het probleem zit hem in de neiging het geloof in God net even hoger te waarderen dan willekeurig welke andere mening.”, stellen Kleinpaste en Duyvestijn. Die ‘neiging’ is overigens niet nieuw, hoewel het stuk dat lijkt te suggereren. Ik draai het om, en dat met de traditie van Grieken, Romeinen, Joden en Christenen achter mij: “het probleem zit hem in de neiging het geloof in God gelijk te waarderen met willekeurig welke andere mening”.
Opvallend genoeg schrijven zij niet over een belangrijk onderdeel van de rechtsstaat: de vrijheid van godsdienst. Voor mij ligt daar de spits van de discussie. De vrijheid van godsdienst ligt verankerd in een historische strijd. Waarom zijn er in het verleden op basis van slechts ‘meningsverschillen’ zoveel mensen de dood ingejaagd? Het is natuurlijk idioot om, kijkend naar de geschiedenis, religie te zien als “ook maar een mening”.
Het woord ‘mening’ lijkt me ook verkeerd gekozen. Ik waardeer een ideologie, een mensvisie, een levensovertuiging en een religie hoger dan een mening. Het belijden van een religie en het erop nahouden van een mening zijn niet gelijk. Een religie komt niet voort uit het individu, zoals een mening. Tussen religie en een mening is geen is-gelijk-teken te plaatsen. Net zoals meningen niet gelijk zijn. Is een ‘Partij voor de Bloemen’ inhoudelijk gelijk aan een liberale partij als de VVD?
De totale relativering en gelijkstelling van alles vind ik zo verstikkend en onvrij. Gelijkheid en vrijheid verdragen zich niet harmonieus ten opzichte van elkaar. Wie gelijkheid afdwingt verkleint vrijheid en wie vrijheid predikt moet ervan doordrongen zijn dat vrijheid op den duur leidt tot ongelijkheid, omdat mensen niet gelijk zijn. Wie met zulke ideeën over gelijkheid rondloopt moet niet vreemd opkijken zich dagelijks te frustreren over vermeende ongelijkheid.
De kruistocht van deze assertieve secularisten daagt mij uit het debat aan te gaan. Zij zullen met mij moeten erkennen hoe mooi het is dat we een democratische rechtsstaat kennen waardoor we de dialoog aan kunnen gaan. In waardigheid en met respect voor de wereldvisie van de ander. Er zijn veel regimes geweest, niet zelden voortgejaagd door een seculiere religie, die in hun totalitaire macht geen spaan heel wensten te laten van religieuze overtuigingen.
Ik ben blij met minister-president Mark Rutte, want liberalen als hij zorgen er wel voor dat het liberaal blijft.
Abonneren op:
Posts (Atom)
