SGP, ChristenUnie en conservatieven

In het commentaar van het Nederlands Dagblad van 24 juni schrijft Marc Janssens: “De breuk tussen ChristenUnie en SGP in het Europarlement heeft iets ironisch. Terwijl de eurokritische SGP ogenschijnlijk veel beter bij de centrumrechtse Britse conservatieven past, schuift de op punten meer linkse ChristenUnie nu als enige aan.” Het commentaar gaat in het vervolg niet in op de hierboven geschetste tegenstelling. Vooral SGP-europarlementariër Bas Belder leek zeer ingenomen met de samenwerking met de Britse Conservatives. En terecht. De combinatie van SGP en ChristenUnie kon niet bepaald conservatief genoemd worden, maar persoonlijk staat Belder wel dicht bij het conservatisme en dat geldt ook voor de SGP. Meer dan de ChristenUnie hoort de SGP bij conservatieven thuis. Na een avondje buurten bij het Wetenschappelijk Instituut van de ChristenUnie, die momenteel nadenken over de islam, werd het me nog duidelijker: de ChristenUnie heeft niets gemeen met conservatieven. De deelname aan de ECR in Europa, zonder de conservatieve SGP, is daarom een klucht.

Misschien had David Cameron zich niet moeten laten leiden door de druk van een mogelijk aangetast imago op weg naar de Britse verkiezingen – dat lijkt de reden te zijn voor de uitsluiting van de SGP met haar ‘ vervelende’ vrouwenstandpunt. Dit geeft wel aan hoe het politieke klimaat anno 2009 is. Niet enkel standpunten doen ertoe, maar het imago van een partij. Angst voor de publieke opinie regeert, met de SGP als slachtoffer van haar eigen ‘ vrouwenstandpunt’ . Conservatieven kiezen een christelijk-sociale partij ten faveure van een christelijk-conservatieve partij. Het is triest dat zelfs ‘conservatieven’ heden ten dage zich laten leiden door publieke opinie en de gelijkheidideologie en daarmee geen begrip kunnen opbrengen voor een partij die over Europa zaken nagenoeg hetzelfde denkt als zij, maar op basis van religieuze overtuiging binnen de eigen partij een duidelijk standpunt inneemt over de positie van vrouwen. Laat ik helder zijn: de samenwerking met de CU laat toch wel zien dat de SGP geen rabiate partij is die vrouwen in de politiek niet accepteert. De gecombineerde lijst maakte dit wel duidelijk. Bovendien, zo zei partijleider Van der Vlies in het EO-programma Dit is de dag: “de SGP heeft altijd laten zien te willen samenwerken.”

Hoe men ook denkt over het vrouwenstandpunt van de SGP, het valt moeilijk te ontkennen dat er bij de ChristenUnie – op de keper beschouwt – nog wel grotere geschilpunten staan met de conservatieven, of breder het conservatisme. Op dit punt heeft de SGP – naar mijn mening – toch een duidelijker profiel.